Lars Boom: 'Soms knaagt het dat ik Parijs-Roubaix niet gewonnen heb'

Hoe bevalt het als ex-renner?

“Goed! Ik zou eigenlijk gravelwedstrijden gaan rijden, maar vanwege corona werden veel financiële dingen teruggetrokken, dus ben ik definitief gestopt. Ik ben blij met mijn nieuwe job, blijf ik toch nog in het wielrennen.”

Heb je al iets gedaan wat tijdens je carrière onmogelijk was?

“Een vriend van me heeft vorig jaar een sloep gekocht. Een stalen bak met roestplekken. Die zijn we samen gaan opknappen met nog een andere vriend die timmerman is. Dat had ik me vorig jaar niet voor kunnen stellen, dat ik lekker de hele dag aan het klussen of varen ben. Ik heb ook veel qualitytime met het gezin gehad. Doordat ik ben gestopt, maar ook doordat de scholen dichtgingen. Is wel een test geweest voor mijn vrouw en het gezin. Dat waren we niet gewend, om zo lang samen te zijn. Maar het is goed bevallen.”

Je vrouw denkt daar ook zo over?

“Haha, zeker. Nee, we zijn er goed doorheen gekomen.”

Je ziet er nog topfit uit, dat is niet vanzelfsprekend voor sporters die stoppen. Heb je niks gegeten of gedronken wat voorheen op je verboden lijst stond?

“Ik heb nooit echt een verboden lijst gehad. Ik heb altijd serieus geleefd en als ik richting de klassiekers ging, dronk ik geen alcohol en lette ik op mijn eten, maar daarna kon ik goed een biertje pakken. Ik was nu graag een keer naar een festival gegaan, helaas kan dat nu allemaal niet. Ik ben wel vijf kilo aangekomen. Een beetje spiermassa, een beetje vet. Dat mag ook wel, hè? Er zijn dagen bij dat ik niet meer fiets, dat is ook weleens fijn. Maar ik wil graag gezond en in shape blijven. Ik ben blij dat ik nu weer een normaal lichaam krijg, zo’n kippenborstje is ook niet alles.”

Ik las dat je genoeg had van de stress van het wegwielrennen. De altijd relaxte Lars Boom had last van stress?

“Niet van stress op zich, maar van stress in de koers. Toen ik begon op de weg was het anders in het peloton. Reed iedereen lekker rond mekaar en moest je op de belangrijke momenten van voren zitten. Kreeg je weleens hulp van ploeggenoten, maar tegenwoordig gaat het heel erg van ploeg naar ploeg. Rij je de hele dag bij elkaar. Het lijkt wel alsof er veel meer stress is en dan moet je soms ook risico’s nemen. Daar was ik op een gegeven moment wel klaar mee, om dat ook te doen bij koersen die er voor mij niet toe deden. Bij belangrijke wedstrijden is het geen probleem, dan gaat het automatisch. Nadat ik last kreeg van mijn hart en in 2018 geopereerd ben, ben ik daar steeds meer over gaan nadenken. Nu heb ik er geen last meer van, maar bij ieder dingetje dat ik toen voelde in de borststreek denk je: gebeurt er weer iets?

Dus ik vroeg me af of ik tot mijn 38ste of 40ste wilde doorgaan met risico’s nemen. Het blijkt dus van niet.”

Je had hartritmestoornissen, hoe kwam je daarachter?

“Ik was op vakantie op Curaçao. Ik lag op het strand en toen ik op het einde van de middag terug naar mijn kamer liep, was mijn hartslag opeens onregelmatig. Ik voelde in mijn nek dat er bloed omhoog klutste. Normaal pompt je hard bloed in het rond, bij hartritmestoornissen komt er in de ene hartkamer meer dan in de andere. Dan komt het omhoog en dat voelt heel onregelmatig. Ik heb mijn hartslagmeter omgedaan, had ik 150 terwijl ik op bed lag. Dat kan wel, maar dan ben je dingen aan het doen met je vrouw. Ik lag gewoon rustig... Nee, dat was niet prettig. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan, daar kwamen ze erachter.”