Sportcolumn: 'Geef die beker gewoon aan Atalanta'

Edwin Struis

Het is dat jij me er attent op maakte, anders was ik het glad vergeten. Eind deze week opent de Champions League weer de poorten. Op een kier uiteraard, want het blijft coronatijd, dus zonder supporters en in afgeslankte vorm, maar na bijna vijf maanden kunnen we weer gaan genieten van clubs als Bayern, Real, Juventus, Manchester City en Barcelona.

Hoewel, genieten... Ik weet niet hoe het jou is vergaan de afgelopen tijd, maar ik ben wel tot de conclusie gekomen dat kijken naar publiekloos voetbal nooit zal uitgroeien tot een echte hobby. Vooral als die artificiële stadiongeluiden eronder worden geplakt. Dus of ik me vrijdag en zaterdag voor de tv ga nestelen, is zeer de vraag, ik moest ook even opzoeken welke affiches er op ons afgevuurd worden. En vanwege de resultaten uit de heenwedstrijden zijn Manchester City-Real Madrid en Bayern München-Chelsea toch al gelopen koersen. Maar ja, dat zeiden we vorig seizoen ook van Real-Ajax.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Het Ajax van dit seizoen heet trouwens Atalanta. Om de kring van usual suspects te doorbreken, heb je altijd een outsider nodig. Nou, als we het één club gunnen is het natuurlijk wel die club uit Bergamo, de stad die zo zwaar getroffen werd door het coronavirus. Vorig najaar stiefelde ik nog rond in dat prachtige oude deel van de stad, een waar paradijsje vol met eeuwenoude gebouwen en schitterende vergezichten. Nog geen half jaar later vielen de doden bij bosjes, ook onder Atalanta-supporters. Welke drive heb je dan nog nodig om het seizoen uit te spelen? Een heerlijk elftal ook met Hans Hateboer uit Beerta en Marten de Roon, de grappigste voetballer op Instagram. En Robin Gosens natuurlijk, onze Nederduitser. Een ex-speler van Dordrecht’90 en Heracles waar nu een prijskaartje van 30 miljoen aan vast hangt, maar ook een atypische prof die in de vrije uurtjes psychologie studeert aan de universiteit.

Dit team van vrijbuiters was in de Serie A bijna onverslaanbaar en nu hoop ik ook op een vervolg in het kampioenenbal. Weet je nog hoe ze aan deze jaargang begonnen? Met drie nederlagen op rij en elf tegentreffers! En nu staan ze volgende week in de kwartfinale tegen poenclub Paris Saint- Germain. Dat lijkt me een prima avond om de Champions League weer eens op te gaan pakken. Zonder geluid, ik zet er zelf af en toe wel een ‘Forza Atalanta’ onder! Wat jij?

Micha Jacobs

Bij Atalanta moet ik altijd denken aan Frank de Boer die vorige week werd ontslagen bij Atlanta United. Ik weet het: het scheelt een letter, maar ik vroeg me af of Frank dat ook wist toen hij er in december 2018 tekende. Opeens stelde ik me voor hoe dat gegaan moet zijn. Zijn zaakwaarnemer hing juichend aan de telefoon, omdat er na twee mislukte avonturen, bij Internazionale en Crystal Palace, tóch nog een buitenlandse club geïnteresseerd was in de diensten van Frank. Atlanta, in Amerika dus, maar Frank hoorde waarschijnlijk Atalanta, dat alleraardigste plaatsje naast Milaan waar hij in zijn Inter-tijd weleens lunchte met zijn vrouw.

Waarom niet, dacht hij. Zoveel kon je er nu ook weer niet verneuken. Sneller dan het geluid tekende hij het contract: hij blij, zaakwaarnemer blij, op naar het vliegveld. Totdat hij besefte dat hij wel erg lang in dat vliegtuig zat. Bergamo, dat was toch amper twee uur vliegen? Waarom zaten ze dan al zes uur in dit vliegtuig? En dan dat besef bij het uitstappen, dat hij niet in Noord-Italië stond, maar in het zuiden van Amerika. In een stad die hij niet kende, bij een club die hij niet kende en een voetbalcultuur die hem net zo vreemd was. Maar ach, wat kon er hier in godsnaam fout gaan?

Zonder gekheid: iedereen zou momenteel bij Atalanta willen werken. In coronatijd heb ik misschien zes minuten en 34 seconden van hun tovervoetbal in samenvatting gezien, maar het was spektakel van de bovenste plank. Ik geloof dat ze net geen honderd doelpunten in de Serie A hebben gemaakt, en maar liefst acht in de achtste finale van de Champions League tegen Valencia, de wedstrijden die worden bestempeld als dé biologische bom die het coronavirus in Europa liet ontploffen. Tijdens die wedstrijden werden zoveel mensen besmet dat het virus niet meer te houden was, met alle gevolgen van dien. Gevolgen die de UEFA nu alweer vergeten lijkt met het hervatten van diezelfde Champions League. Het is het zoveelste bewijs dat gezond verstand en empathie bij de Europese voetbalbond ver te zoeken zijn. Geen bezoekers in de stadions, ongekende temperaturen in Portugal waar het toernooi versneld wordt afgewerkt: niemand die aan de spelers denkt qua belasting, niemand die aan de supporters denkt. Vooral aan die van Atalanta. Als de UEFA ballen had, gaven ze die beker gewoon aan hen.

Misschien ook voor jou:

Nieuw tv-format: bejaardenboksen. Bel Omroep Max!