Bij de politierechter: 'Ik heb 1, 2, 3, 11 pillen gebruikt'

Fred heeft een bipolaire stoornis, net als Heleen van Royen. Maar die heeft ook een mooi huis in Portugal, met een zwembad. Dus wat dat betreft.

Fred (48) is tweeënhalf uur te laat. Hij is op de fiets, maar omdat hij onderweg een trapper verloor en geen moersleutel bij zich had, heeft hij de meeste kilometers lopend afgelegd. Met het zweet nog op zijn voorhoofd zit hij voor de rechter.

“Hoort u mij?” vraagt de rechter wanneer hij al drie vragen heeft gesteld, maar Fred hem nog altijd wezenloos aankijkt.

“Zeker wel,” zegt Fred. “U heeft een mooie stem.”

“Geeft u eens antwoord dan,” stelt de rechter voor.

“Sorry, ik wist niet dat u het tegen mij had,” verontschuldigt Fred zich.

Volgens de eigenaresse van een lunchroom joeg hij haar klanten weg door hen ongevraagd lastig te vallen met verhalen over astrologie en de Chinese dierenriem. Verhalen waaraan geen touw was vast te knopen. Toen ze hem vroeg daarmee op te houden, kreeg ze de wind van voren. “Ga iets poetsen, bitch! Ik maak je af, ik snij je strot door!” zou Fred naar haar geroepen hebben.

Met zijn brommerhelm ramde hij hard op een van de tafeltjes.

“Met een witte brommerhelm,” vult Fred aan.

“Dat zou kunnen,” zegt de rechter. “Dat staat er niet bij in het dossier.”

“En wit is de kleur van...?” vervolgt Fred.

De rechter kijkt hem vragend aan.

“Van de vrede,” kopt Fred zijn eigen voorzet dan maar zelf binnen.

Hoewel hij naar eigen zeggen niets verkeerd deed, zat het voorval hem toch niet lekker. Niet alleen op de dag zelf, maar ook in de week die volgde, probeerde hij meerdere keren zijn excuses aan te bieden, maar telkens als hij de lunchroom binnenstapte, belde de eigenaresse onmiddellijk de politie. En haar man. “Dat mannetje van haar ken ik ook,” zegt Fred. “Die heeft nog eens met een schoen op mijn hoofd staan slaan.

Ach, ze doen maar.”

Fred heeft een bipolaire stoornis. De agressie die daarmee gepaard gaat heeft hij doorgaans goed onder controle. Zijn moeder ziet er dagelijks op toe dat hij op tijd zijn medicijnen slikt. Helaas was ze destijds een paar dagen op vakantie.

“Wat gebeurt er met u wanneer u die medicijnen niet slikt?” wil de rechter weten.

“Dan hoor ik orgelmuziek,” zegt Fred.

“En wat nog meer?” vraagt de rechter, als nadere uitleg uitblijft.

“Zelfs in de Tweede Kamer zitten mensen met een bipolaire stoornis,” negeert Fred de vraag. “En Heleen van Royen heeft er ook een. Maar die heeft ook een mooi huis in Portugal. Met een zwembad.”

“Wat voor pillen slikt u precies?” vraagt de rechter stoïcijns door.

“Ik heb 1-2-3-11 pillen gebruikt. Dat is een liedje,” zegt Fred. “Of tenminste, in het liedje zijn het 1-2-3-4 pillen, maar ik slik er elf. Dat is het gekkengetal. Elf. En dat word je er ook wel van, van al die pillen.”

Voor de bedreigingen krijgt hij een celstraf van twee dagen. Een straf die niet toevallig precies gelijk is aan de tijd die hij na zijn aanhouding in een politiecel doorbracht.

“Als u het er niet mee eens bent, dan u kunt daartegen in hoger beroep,” besluit de rechter.

Maar daarvoor bedankt Fred resoluut.

“Geen sprake van,” zegt hij. “Het recht heeft gezegevierd!”

Misschien ook voor jou:

Bij de politierechter: de half slappe potloodventer