Met één been is Robben nog beter dan de halve Eredivisie

Jochem Davidse
“Hé Ber, slaap je al?”
“Wat?”
“Slaap je al?”
“Ik doe mijn best, Arjen.”
“Maar Ber, zeg nou eerlijk, het zou wel een stunt zijn toch, als ik nog een seizoen bij FC Groningen zou gaan voetballen?”
“Hmmhmm.”
“Toch?”
“Ja, Arjen.”
“Wat vind jij?”
“Hoezo, wat vind ik?”
“Nou, vind je dat ik het moet doen?”
“Pfff, kunnen we het hier morgen over hebben, schat?”

Je moet een goed verhaal nooit doodchecken, zei een oudere journalist jaren geleden tegen mij toen ik net bij Panorama begon. Hij had gelijk. Aanvankelijk had ik begrepen dat FC Groningen de comeback van Robben vooral te danken had aan het feit dat zijn vrouw Bernadien het eindeloze gezeur en gemekker erover van haar man spuugzat was. Zó zat zelfs dat ze op een gegeven moment zelf de club maar had gebeld. Om van het gezeik af te zijn. Ik vond dat wel een mooi beeld. Maar in werkelijkheid ging het anders. Achter de schermen was FC Groningen al bijna een jaar bezig om hem te paaien. Toen de coronacrisis uitbrak, zagen ze hun kans schoon. Als Robben hen werkelijk zo’n warm hart toedroeg, dan was dit de kans om zijn club te helpen. Achter zijn rug om belde technisch directeur Marc-Jan Fledderus zijn vrouw Bernadien. Op Hemelvaartsdag stond hij samen met algemeen directeur Wouter Gudde in München op de stoep. Bernadien had sushi besteld. Robben zelf wist van niets.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Dat hij dit doet, zegt meer over de mens Arjen Robben dan over de voetballer,” zei Fledderus bij de persconferentie. Hij bedoelde het ongetwijfeld complimenteus, maar juist dat gegeven maakt Robbens rentree dubieus. Een beetje treurig zelfs. Alsof hij het uit medelijden doet, maar zelf eigenlijk de ambitie niet meer voelt. Dan vond ik de versie die ik in eerste instantie hoorde een stuk beter. Een afgezwaaide topvoetballer die in zijn carrière vrijwel alles gewonnen heeft, maar stiekem nog net zoveel zin heeft om te voetballen als toen hij twaalf was.

Komende maandag trapt FC Groningen, net als veel andere eredivisieclubs, het nieuwe seizoen af met de eerste groepstraining. Wat denk jij, gaat Robben nog schitteren of heeft hij zich laten verleiden tot een pijnlijke afgang?

Micha Jacobs

Een pijnlijke afgang? Heb je de voorzitter van de supportersvereniging van FC Groningen niet gehoord? Hij hield het bijna niet droog toen hem werd gevraagd wat de terugkeer van Robben voor hem betekende. Slechts twee keer stond hij met tranen in zijn ogen in het stadion, zei hij: in 2015, toen FC Groningen voor het eerst de KNVB-beker won, en nu. Hij schaamde zich er niet voor, en waarom zou hij ook? Voor een club als FC Groningen staat de terugkeer van iemand als Robben gelijk aan het winnen van de landstitel. Op papier onmogelijk, maar des te mooier als het toch gebeurt. Alleen daarom is zijn terugkeer het al waard. Gelukkig was de supporter nuchter, zoals een echte noorderling betaamt. Arjen zal FC Groningen niet kampioen van Nederland maken, dat weet hij zelf ook wel, maar de reuring in het stadion, alle ogen die opeens op het Hitachi Capital Mobility Stadion zijn gericht, maakt hem al zo trots als een pauw met zeven lullen. Ergens hoop ik wel dat Arjen de schaal naar Groningen brengt, alleen al voor die supporters. Dan kunnen ze het stadion tenminste naar Robben vernoemen, de beste speler die de club ooit heeft gehad (op Milko Djurovski na natuurlijk) in plaats van naar een bedrijf voor leaseauto’s. Hoe anders zou het zijn als Arjen was teruggekeerd bij PSV? Denk je niet dat PSV dan meteen tot titelfavoriet zou worden gebombardeerd? Dat is misschien wel het verwachtingspatroon waarvoor Arjen juist met voetbalpensioen is gegaan: hij wil het gewoon niet meer. En bij FC Groningen heeft hij die druk ook niet. Daarom heb je misschien ook wel gelijk, dat de keuze voor een terugkeer bij FC Groningen er vooral een is uit medelijden. Om een paar extra seizoenkaarten te verkopen en misschien een paar extra shirtjes zodat de club niet omvalt. Maar ik weiger het te geloven: als het puur gaat om de club aan een paar centen te helpen, dan had hij allang zijn beurs getrokken. Of anders Bernadien wel.

Medelijden en clubliefde: in dit geval gaat het beide op. Maar wat zijn beweegredenen ook zijn: Robben is met één been nog beter dan de halve eredivisie. Het rent alleen wat moeilijk.