Het lege leven. van Wesley Sneijder

Micha Jacobs

Nog even over dat gezeik met Johan Derksen en die Veronica Inside-boycot van Oranje… grapje. Belangrijkere zaken: Wesley Sneijder heeft dan eindelijk zijn officiële biografie. Geschreven door Kees Jansma nog wel, een van de weinige mensen in de voetballerij die in de afgelopen 30 jaar geen jaar ouder is geworden, wat op zich niet zo gek is als je op je 43ste al 73 lijkt. De man bovendien die onder andere tijdens het WK in 2010, het EK in 2012 en het WK in 2014 perschef van Oranje was, precies de periode waarover Wesley zo graag een boekje opendoet. Over wat er zich op dat volledig mislukte EK in Polen en Oekraïne in de kleedkamer afspeelde tussen Sneijder, Van Persie, Van der Vaart en Robben bijvoorbeeld, de grote vier. ‘Met respect, open en eerlijk’ natuurlijk. Alsof Jansma er nooit bij is geweest. Het is alsof je een biografie over je moeder schrijft en zegt: “Vertel eens, mam: je werd zwanger, en toen?” Kan aan mij liggen, maar ik vind dat vreemd.

Maar dat zal Kees natuurlijk een zorg zijn. Ook als journalist maakte hij maar al te graag deel uit van hetgeen waarover hij schreef. Zelden heb ik iemand zo gewillig een bad in getrokken zien worden als Kees na het gewonnen EK in 1988 door de spelers van het Nederlands elftal. Uiteraard voor een draaiende camera, want iedereen moest zien dat Kees erbij hoorde. Keesie! Keesie!

Maar genoeg over hem (wil je meer weten: een paar jaar geleden schreef Kees zijn memoires op in Terug naar Hilversum, een boek waar de bijbel bij verschiet). Ik verbaasde me vooral over het feit dat Wesley onlangs ‘pas’ 36 werd, een leeftijd waarop je normaal gesproken afzwaait als voetballer, ware het niet dat Wesley dat drie jaar geleden al deed (ik tel voor het gemak die zeer goed betaalde vakanties in Nice en Qatar niet mee). Cristiano Ronaldo is over een half jaartje ook 36, ik bedoel maar. Het is doodzonde dat Wesley – recordinternational trouwens, mocht je dat vergeten zijn – na dat glorieuze jaar 2010, met een Champions League-overwinning en een WK-finale, nooit meer tot grote hoogten steeg, een stuiptrekking als die in 2014 daargelaten. Als niet Robben, maar hij op Casillas was afgestormd, dan waren we toch gewoon wereldkampioen geweest, met Kees Jansma voorop in de polonaise, denk je niet?

Jochem Davidse

Waar haal je dat idee nou ineens vandaan? Ik heb Wesley Sneijder altijd een bijzondere voetballer gevonden – zo’n zeldzame bij wie je er stiekem nog altijd rekening mee houdt dat er postuum écht ogen in zijn rug worden ontdekt – maar snelheid was volgens mij nooit een van zijn wapens. Mocht hij destijds op Casillas zijn ‘afgestormd’, dan was er van een doelpoging nooit iets terechtgekomen, vrees ik. De tijd die Sneijder nodig had om het middenveld over te steken wordt door anderen ook wel gebruikt voor een stedentrip of een bescheiden verbouwing.

Maar hoe bijzonder ik hem als voetballer ook vond, zijn biografie zal ik niet lezen. Hoe interessant voetbal ook is, het aantal voetballers in wie ik dusdanig geïnteresseerd ben dat ik een boek over hen zou willen lezen is op de vingers van één hand te tellen. Voetballers leiden lege levens. Sneijder is daarop geen uitzondering. Bovendien was ik amper 24 uur nadat het boek verscheen door diverse media al ongevraagd uitvoerig op de hoogte gebracht van de inhoud ervan. Over de interne puinzooi bij Oranje tijdens het EK van 2012, over zijn wens om nog voor zijn 40ste als hoofdtrainer aan de slag te gaan en over zijn relatie met zijn grote liefde Yolanthe, die hij eigenhandig om zeep hielp door veel van huis te zijn, veel te feesten, veel te zuipen en veel met andere vrouwen te rotzooien. Dat laatste zou nog een argument kunnen zijn om alsnog naar de boekhandel te rennen, maar dan zouden de anekdotes wel van het kaliber Fernando Ricksen moeten zijn, die zo vaak escortdames bij hem thuis liet komen dat hij op een gegeven moment maar gewoon ophield ze naar huis te sturen en er dus praktisch mee samenwoonde. Maar dan komt inderdaad Sneijders biograaf om de hoek kijken: uit de pen van de keurige Kees Jansma komen dat soort smeuïge anekdotes niet.

Trouwens, daarover gesproken: die opmerking van je over Kees Jansma – of was het een grap? – dat ie al op z’n 43ste 73 leek, mag ik vragen wat daarbij je intentie was? Heb je enig idee hoe kwetsend dat kan zijn voor al die andere vroeg kale mannen die daar helemaal niets aan kunnen doen? Misschien goed om volgende keer even bij stil te staan, voordat je zoiets opschrijft. Al doe je het alleen maar voor de adverteerders...

Misschien ook voor jou:

Haters van Lance Armstrong: F*ck you too!