/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback2.png)
Deze week in Panorama: het verhaal van Gregory Cecilia. Gregory zit al vier jaar opgesloten in separatie, in de isoleercel. Dat is zeer uitzonderlijk, absurd lang en inhumaan, zegt zijn advocaat. Die vecht nu om zijn cliënt eruit te krijgen zodat hij behandeld kan worden. Het lastige is dat Cecilia zijn eigen grootste vijand is. En dat hij dat zelf niet begrijpt. Tekst Karin Sitalsing Een levensgevaarlijke psychopaat? Houd toch op, zegt raadsman Niek Heidanus. Onaangepast is hij, hooguit. En nee, hij zit heus niet vast voor zijn zweetvoeten hij werd veroordeeld tot twee jaar cel en tbs met dwangverpleging voor poging tot doodslag. Maar ik heb cliënten die veel en veel gevaarlijker zijn. En die kan ik wél bezoeken zonder dat er kleerkasten van beveiligers omheen zitten. Heidanus is er duidelijk over. Een week in de separeer is al lang. Maar vier jaar? Onacceptabel. Het gaat steeds zo: Gregory Cecilia (de naam is gefingeerd) denkt dat hem onrecht wordt aangedaan. Dan wordt hij boos. Vervolgens krijgt hij een maatregel jargon voor straf, wat meestal neerkomt op de isoleer. Dit betekent: volledige beperkingen, geen bezoek, geen contact, alleen met zijn advocaat. Is hij weer uit de isoleer, dan is ruzie nooit ver weg en begint de cyclus weer opnieuw. En zo gaat het dus al vier jaar. Aan behandelingen werkt hij niet mee, want hij vindt dat hij niet ziek is, dat de artsen niet deugen. Met een IQ van 85 is hij nagenoeg zwakbegaafd. De afgelopen vier jaar werd Cecilia vier keer overgeplaatst. En in al die tijd is hij nauwelijks onderzocht, laat staan behandeld volgens de advocaat neemt elke nieuwe kliniek klakkeloos van de vorige over dat deze man moeilijk, gevaarlijk en onvoorspelbaar is. Hierdoor begint hij overal met een achterstand. Mensonterend, zegt hij. Mijn cliënt wordt doorgegeven als een hete aardappel.
Beveiliging is afgeschaald
/%23source%2Fpanorama%2Fuploads%2F2014%2F02%2FCOVER-PANO-ED.06-2014.jpg)