Van schoorsteenveger tot drugsbaron: criminele kampers

In de afgelopen veertig jaar maakten kampers* grotendeels de dienst uit in de wereld van de drugs. Aanvankelijk hasj, later ook xtc en cocaïne.

Hoe konden de scharensliepen en schoorsteenvegers van weleer zo groot worden? En hoe gaat het met Piet, Peter, Kobus en Johan? Een GRATIS voorstukje van het coververhaal van de nieuwe Panorama.

Zigeunerkoning Kobus

Over het kamper-zijn van Kobus L. (69, zie foto) heeft niemand enige twijfel. Niet voor niks wordt hij de Zigeunerkoning genoemd. Waarheid en mythe wisselen elkaar af. Zo zouden zijn polsen zo dik zijn dat gewone handboeien er niet omheen passen en hij zou zo sterk zijn dat ze hem alleen maar met vier man in bedwang konden houden. In het boek Rotterdamse penoze voert schrijver Gerhardt Mulder een anonieme cafébezoeker op die zegt dat Kobus analfabeet is en al jong zijn lul achterna liep. “Toen hij al vier kinderen had bij zijn eerste vrouw, trouwde hij met een piepkuiken dat zestien jaar jonger was.” 

Van Arnhem verhuisde hij in de jaren tachtig naar kamp De Kievit in de Beverwaard. Vanuit kantoren in Nederland en Suriname deed hij zaken met mannen als Henk Rommy, Klaas Bruinsma en Johan V. Begin jaren negentig werd hij in Suriname vorstelijk ontvangen door legerleider Desi Bouterse. Het ging fout door zijn toenmalige lijfwacht Helio Stewart, die in een zaak met 860 kilo hennep uit Nigeria kroongetuige werd en Kobus erbij lapte. Op 6 december 1993 werd Stewart in Schiedam geliquideerd, maar zijn verklaringen werden nog wel gebruikt. Kobus werd in 1994 aangehouden.

Tijdens het proces in februari 1995 zei Kobus dat hij geen vrienden had, maar dat was niet erg, daar had hij toch geen tijd voor. Hij werkte zestien uur per dag als zakenman en handelde in fietsen, kleding, ananas, lampen, zonnebanken en schoenen. “Maar niet in hasj. Dat zijn leugens.” Volgens justitie heeft Kobus jarenlang tot ver buiten Europa – tot in India toe – leiding gegeven aan een misdaadsyndicaat en daarmee vele miljoenen verdiend.Tijdens de zittingen in Rotterdam weigerde hij vragen van de officieren van justitie rechtstreeks te beantwoorden: daar praatte hij niet mee. De vragen werden gesteld via de presidente van de rechtbank. Zij vroeg of zijn echtgenote het niet raar vond dat hij met een vriendin – van wie hij ook een kind had – naar een andere vriendin in Marokko was gereisd. Kobus: “Wat mijn vrouw daarvan vindt, gaat u niks aan. Wat geeft dat nou?”

Dat hij het financiële brein van de bende was, ontkende hij: “Ik kan nauwelijks een pen vasthouden.” Hij gaf wel toe dat hij goed bevriend was met Mercedes-dealer John van Dijk uit Rotterdam, die 260.000 gulden op zijn rekening had gestort. Dat was een vriendendienst: “John is als een broer, ik heb wel duizend auto’s voor hem omgezet en er 500 teruggehaald bij mensen die niet betaalden.” Hij kreeg de auto’s voor de inkoopprijs. “Ik kon pakken wat ik wilde. In auto’s van vijf, zes ton kon ik zó bij hem wegrijden.”

*Dit verhaal gaat over criminele kampers. Uiteraard zijn niet alle kampers crimineel.

Lees het in Panorama

Benieuwd naar het complete artikel over criminele kampers? Je vindt het verhaal van misdaadverslaggever Hendrik Jan Korterink in editie 36 van Panorama die vanaf morgen (7 september) in de winkels ligt. Je kunt het magazine daarnaast via onze website bestellen, of op Blendle lezen.