/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback2.png)
Waar hebben we het vandaag eigenlijk over? Iedere dag lichten we een gespreksonderwerp uit waar je het met je collega's over kunt hebben. Want dat geklaag over de baas en het weer gaat natuurlijk ook wel eens vervelen. Vandaag zijn we zelf het gesprek van de dag. Hoofdredacteur Frans Lomans over het nieuws rond Panorama:
En opeens is Panorama volop in het nieuws. Het NRC publiceerde een verhaal over Klaas Otto, ooit de grote baas van motorclub No Surrender. Ik was bedreigd, las ik overal.
Als hoofdredacteur van Panorama kreeg ik in de zomer van 2014 onaangekondigd bezoek van twee leden van de motorclub. Het ging over een serie artikelen die we zouden publiceren over de oprichting van een vrouwenafdeling van No Surrender, waar onze verslaggeefster Mylène de la Haye bij betrokken was. Na publicatie van de eerste twee afleveringen en het toesturen van een derde artikel, vond Klaas Otto de oprichting van een vrouwenchapter van zijn club en verdere publicaties daarover geen goed idee meer. Hij stuurde twee van zijn mannen naar me toe met een contract waarin ik beloofde af te zien van verdere publicaties. Na wat over en weer gepraat en de mededeling dat ze mijn kamer niet zouden verlaten voordat ik het contract tekende of dat ze anders bij Mylène op bezoek zouden gaan, zei ik dat ik wat wijzigingen wilde aanbrengen in het contract en dan zou tekenen. Een van de wijzigingen was dat we nog één verhaal zouden publiceren over de vrouwenafdeling. Met dat contract verlieten ze mijn kamer.
Kort daarna kreeg ik een telefoontje van Klaas Otto. Nee, er kon geen sprake zijn van nog een artikel. Als we dat wel deden dan... Daarmee was het contract van de baan.
Je hebt bedreigingen in alle soorten en maten. Dat hoort erbij als je hoofdredacteur bent van een blad dat veel, goed en serieus over misdaad schrijft. Dan publiceer je vaak zaken die mensen niet welgevallig zijn. Het zij zo. Ik probeer, net zoals misdaadchef Vico Olling dat doet, ook boze mensen altijd te woord te staan. Soms zijn dat gesprekken die je bedreigend zou kunnen noemen. “Ik weet waar je woont.”
Soms kom je wel eens iemand tegen op straat en dat zijn niet altijd de meest aangename confrontaties. Ach, het hoort bij mijn werk.
Was ik een lafbek toen Panorama geen afsluitend artikel over de vrouwenafdeling van No Surrender publiceerde? Misschien wel. Had ik aangifte moeten doen bij de politie? Nee, niet gedaan en nooit overwogen. Het hoort allemaal bij goede misdaadjournalistiek, dan maak je mensen boos en daar moet je maar mee leren omgaan. Bovendien: er waren geen levens in gevaar.
Maar het belangrijkste van alles is de vraag of we daarna nog over No Surrender, en de minder leuke kanten van die club, hebben gepubliceerd. Ondubbelzinnig antwoord op die vraag: jazeker! Niemand heeft zo uitgebreid over No Surrender, Klaas Otto en andere leden van die club geschreven als wij. En daar gaat het om. Dat Panorama volstrekt onafhankelijk en kritisch verhalen is blijven brengen over No Surrender. Zie de afgebeelde Panorama-covers van na het contract in de galerij boven het artikel. Vier weken later hadden we al de eerste cover waar ook No Surrender op prijkte.
Misschien ben ik op die ene middag een lafbek geweest, Panorama was dat de jaren daarna zeker niet.