/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback2.png "https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback2.png")
Dus binnenkort ben je zelf nieuws!
“Omdat ik stop? Dat weet ik niet, hoor. Ze zullen vast wel iets doen, bij RTL Nieuws, zoals ze dat ook deden toen ik 25 jaar in dienst was, maar ik geloof niet dat ze het als schokkend wereldnieuws gaan brengen. Ik ben niet de eerste die met pensioen gaat.”
In hoeverre ben je zelf met jouw afscheid bezig?
“Eerlijk antwoord? Elke dag! Het is niet zo dat ik het als een afscheidstournee zie, maar onbewust spookt dat wel door mijn hoofd als ik ergens kom. Dan weet ik: het is misschien wel de laatste keer dat ik hier ben.”
Wat het ook niet makkelijk maakt: het liefst was je doorgegaan.
“Klopt, maar juridisch kan dat niet. Misschien dat ik door kan gaan als freelancer, maar dat is nog lang niet zeker. Dus 18 december van dit jaar, een dag na mijn 66ste verjaardag, ben ik officieel geen verslaggever meer van RTL Nieuws. Ik kan je zeggen: ik hoop dat die dag nog lang niet aanbreekt.”
Wat ga je zoal missen?
“Man, hou op! Alles! De adrenaline, het reizen. Het zoeken naar leuke en originele invalshoeken. Maar bovenal het vertellen van de verhaaltjes. Want dat, het storytelling dat tegenwoordig zo in is, blijft natuurlijk het allermooiste. Daarom ben ik juist het vak ingegaan.”
Wat denk je? Gaat Nederland jou ook missen?
“Dat denk ik niet. Ik kan me niet voorstellen dat er ook maar één iemand in Nederland wakker ligt omdat Japie gaat vertrekken. Al merk ik wel dat mensen het jammer vinden. Dat merk ik wel aan de vele reacties die ik de laatste tijd krijg. Ik kan dan ook niks anders zeggen dan dat ik redelijk gekoesterd word.”
Wat maakt jou zo onderscheidend?
“Ik maak geen steriel verslag, zoals je al zo vaak ziet. Ik probeer het juist in een zo toegankelijk mogelijke taal te doen. Normale mensentaal, zou ik haast willen zeggen. En dat aangevuld met een dosis humor, mits daar natuurlijk ruimte voor is.”
Sommigen vinden dat kinderachtig.
“Dat mogen ze vinden. Maar die hebben dan pech.”
‘Natuurlijk, het is vreselijk als je ontelbare lijken in een boom ziet hangen... ...maar tegelijkertijd weet je: dit is wel een heel mooi shot’
Nooit een andere manier van vertellen overwogen?
“Nooit. Dat deed ik zelfs niet toen ik ooit op de vingers werd getikt en RTL serieus overwoog om mij de laan uit te sturen omdat het allemaal wel heel luchtig was wat ik deed. Ik peinsde er niet over! Al had dat ook te maken dat ik simpelweg niet anders kan. Dit is mijn stijl. Ik kan niet droog een ANP-tekst oplezen.”
Je hebt het mooiste vak ter wereld, zei je ooit eens. Is het ook het zwaarste vak?
“Absoluut, zeker als het gaat om het verslaan van rampen, waarin ik me al vrij snel had gespecialiseerd. Man, ik heb zoveel ellende gezien en gehoord! Laatst nog. Was ik in Kopenhagen, voor de rechtszaak tegen Peter Madsen, die Deense uitvinder die verdacht wordt van de moord op journaliste Kim Wall. Dan hoor je niet alleen zeven uur lang hoe hij haar heeft toegetakeld, maar laat de aanklager ook nog eens alle zakken zien waarin al die lichaamsdelen zitten. Ik kan je zeggen: daar word je niet vrolijk van.”
/%23source%2Fpanorama%2Fuploads%2F2018%2Fapril_04%2Fjaap.jpg)
Wat is het gruwelijkste dat je hebt meegemaakt?
“Dat is toch wel de tsunami in Azië, in 2004. Ik heb nog nooit zoveel dode mensen gezien als toen. Ik zat in Banda Atjeh, in Indonesië, de plek die het hardst was getroffen. Het was de hel op aarde! Waar ik ook keek, overal zag ik lijken. Die hingen zelfs in de bomen! Maar wat wil je? Alleen daar al kwamen 200.000 mensen om het leven. Kortom, het was vreselijk.”
Hoe ga je daar in vredesnaam mee om?
“Dat is heel gek, maar als verslaggever kijk je daar toch met andere ogen naar. Natuurlijk, het is vreselijk als je ontelbare lijken in een boom ziet hangen, maar tegelijkertijd weet je: dit is wel een heel mooi shot. Absolute waanzin, ik weet het. En heel tegenstrijdig, maar juist dat soort beelden wil je. Die vertellen nu eenmaal het verhaal.”
En het is de realiteit.
“Exact. En die is soms keihard. Neem die aanslag in Barcelona, vorig jaar zomer op de Ramblas. Het was dood en verderf wat ik daar aantrof. Maar loop een straat verder en je ziet flessen wijn op tafel en schalen oesters. Ik weet wel: het leven gaat door en dat moet ook, maar het is natuurlijk wel krankzinnig als je daar zo over nadenkt.”
Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele interview met Jaap van Deurzen lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier, of lees het op Blendle.