Rechtbank Amsterdam maakt gehakt van grammatica mr. Inez Weski

Het is de dag na de dag erna. Ofwel twee etmalen nadat Naoufal F. aan de rechtbank van Amsterdam te horen kreeg dat hij tot 18 jaar is veroordeeld in zijn strafzaak. Alom is daar met ontzetting op gereageerd. In de onderwereld teleurgesteld omdat rechters in andere zaken vanaf nu gerechtigd zijn om berichten te gebruiken uit een justitieel onderzoek naar de communicatie op de Canadese server die in gebruik was bij het bedrijf Ennetcom; tot een jaar of twee geleden de hofleverancier van de onderwereld daar waar het om beveiligde Blackberry's gaat. 

Vonnis

In de wereld der advocatuur en bij een enkele krantenredactie klonken er ook nog een ander soort ontzetting. Nogal wat mensen waren boos- of verontwaardigd dat de rechtbank in het gisteren op internet gepubliceerde vonnis de moeite had genomen de advo van 'Noffel' te wijzen op haar gebrekkige grammatica. Ze schrijft in lange zinnen, waarin soms het verband tussen het begin ervan- en het einde zoek is geraakt, weten we uit eigen ervaring. Kennelijk had de rechtbank ook zoiets meegemaakt. Die grammatica klopte gewoon niet, zo viel er in het vonnis te lezen.

Het uitgebreide vonnis is hier na te lezen.

Examinator

De rechtbank had nog meer klachten over de verdediging. Weski had dan wel een hoofdstukindeling gemaakt. Maar allerlei vormen van argumentatie waren als een kruidige saus over de rubricering daarvan heen gedrapeerd. Niet dat het er zo stond maar je hoorde de rechtbank denken: hallo zeg, hier is iemand effe een paar nachten flink doorgehaald, en heeft lekker zitten te tikken, zonder rekening te houden met het feit of de juridische onderbouwing wel helder gerangschikt was. Je zou het kunnen vergelijken met een examinator die een eerste versie van een studentenscriptie binnen krijgt en dan korzelig bromt: "Er staat een heleboel op papier, maar kijk er nog eens naar. En vergeet niet: Kill your darlings!"

Overtreding

En daar bleef het niet bij. Het rechtbankvonnis zit ook vol met aanwijzingen en tips richting de verdediging hoe het allemaal veel effectiever had overgekomen. Zo had Weski bijvoorbeeld beter precies aangegeven welke straf wettelijk zou passen bij iedere door haar geconstateerde overtreding door justitie. Want daar ging het haar namelijk om in haar 197 pagina's tellende pleidooi: Weski meent dat het OM enorm over de schreef is gegaan bij het verzamelen van al het (PGP)-bewijs tegen haar cliënt.

Onmagistratelijk

Sommige vakgenoten uitten meteen hun verontwaardiging op Twitter. Zo schreef mr. Christiaan Flokstra (een van de advocaten van Dino Soerel) gisteren naar aanleiding van een NRC-Handelsblad-artikel over de behandeling van Weski op Twitter: "De denigrerende wijze waarop de rechtbank tekeer is gegaan is - ongeacht wat er van de vorm en inhoud van verweren gedacht wordt - volstrekt onnodig maar bovenal 'onmagistratelijk' en doet een persoonlijke afrekening vermoeden."

Aan de 'likes' (hartjes op Twitter) viel op te merken dat enkele andere advocaten het dik met hem eens zijn. In de discussie (de 'thread') die er op volgde viel zomaar een van de favoriete woorden van veel strafrechtadvocaten: wraking. Ofwel: had de rechtbank zulke taal geuit ten tijde van het proces, dan had Weski zeker reden gehad de rechters op de schopstoel te zetten.

Hoger beroep

Het NRC wist ook te melden dat Weski sinds de uitspraak een beetje in zak en as zat. Enorm teleurgesteld en gegriefd is ze door de rechtbank. Ze hoopt bij het Gerechtshof eerlijkere rechters aan te treffen, al had ze het liefst opnieuw met dezelfde rechters de strijd aangegaan. Gisteren kondigde ze dan ook aan samen met haar cliënt hoger beroep aan te tekenen.

Sadder and wiser

Tja, wat moeten wij hier nu allemaal van denken? Kijk, zielig is mevrouw Weski in geen enkele zin, beste lezer. Als er een traantje heeft gevloeid bij haar dan zijn dat krokodillentranen. Maar vermoedelijk heeft ze er helemaal niet zo emotioneel op gereageerd als ze zegt. Ze strijdt al jaren op deze wijze en ze heeft de rechtbank ook al vaker op deze manier tegen zich gehad - zie hier - en al die ervaring zal haar vermoedelijk sadder and wiser gemaakt hebben.

Haar tactiek is doorgaans als volgt samen te vatten: zoveel mogelijk modder tegen de muur gooien en dan kijken of er iets blijft hangen. Ondersteund door het motto: alles, maar dan ook alles voor de cliënt. In die zin zijn die lange tirades van haar vol uitweidingen, vondsten, theorieën, allemaal onderdeel van haar strategie. Het lijkt soms alsof er een heel politiek idee achter zit (Sleepnet! Corruptie!), maar het is toch vooral gewoon keiharde strafrechtadvocatuur 2.0. Heel simpel samengevat: waar rook is, is vuur. En vaak is dat ook zo trouwens, soms komt er van rook toch een klein brandje tevoorschijn uit de bosjes bij justitie. Jongens uit het milieu weten donders goed: die Weski die weet altijd wel iets te vinden. 

Ook in het vonnis van gisteren gaat het lang en uitvoerig over het door Weski geconstateerde vormverzuim bij de opsporing. En reken maar dat ze daarover weer heel lang gaat doorzeuren in hoger beroep. Het smeulende brandje moet- en zal er komen.