/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback1.png)
Waar is die kenmerkende dikke kop van je gebleven?
“Die is verdwenen. Komt omdat ik inmiddels al bijna 25 kilo ben afgevallen.”
Dat was hard nodig?
“Absoluut. Als kok mag je dik zijn, maar ik vond 126 kilo wel heel erg veel. Op een gegeven moment moet je ook wel. Ik verkondig het gezonde woord. Dan is het natuurlijk heel gek als ik dan zelf eruitzie als een skippybal.”
Dus deed je wat je eerder nooit voor mogelijk had gehouden: je ging op dieet!
“Nee, man! Als ik iets verafschuw is het wel diëten. Serieus, als je dat doet, lijd je aan een mentale stoornis. Bovendien is het complete onzin. Ik vergelijk diëten niet voor niets met pure kwakzalverij.”
Hoe ben je dan zo enorm afgevallen?
“Heel simpel, door mijn levenspatroon aan te passen. Dat betekent gevarieerd eten en op vaste tijdstippen. Geloof me nou, dát is de oplossing van gezond eten. Een hele saaie boodschap, ik weet het, maar het werkt wel.”
Was een maagverkleining niet veel makkelijker geweest?
“Zoals Marc van der Linden, die showbizzverslaggever, dat heeft gedaan? Nee, dat is niks voor mij.”
Vind je dat vals spelen?
“Nee joh, afvallen is geen wedstrijd! Daarom moet je het ook niet door anderen laten opleggen, maar het echt zelf willen. Zo is dat bij mij ook gegaan. Niet de buurman of iemand anders zei dat er kilo’s af moesten, dat vond ik zelf. Ik wilde ook wel weer eens een knappe gozer in de spiegel zien. Vandaar ook dat ik direct suiker ben gaan minderen. Eerder werd altijd gezegd dat vet de boosdoener is, maar de echte dikmaker is toch echt suiker.”
Dus suiker staat inmiddels bij jou op de zwarte lijst?
“Dat niet. Ik zeg ook niet dat je iets helemaal niet meer moet eten. Zo pak ik na een optreden regelmatig nog een colaatje. Of een heerlijke snack, zoals een bitterbal. Je moet natuurlijk wel een zondigmomentje hebben. Zorg er alleen wel voor dat je niet constant zo’n momentje hebt.”
Volgens Fajah Lourens, bekend van onder meer het Killerbody-dieet, is het veel beter om van je hongergevoel te leren houden.
“Dat moet zij weten. Ze doet maar. Aan dat soort personen erger ik me dan ook niet. Waar ik me meer aan erger zijn de mensen die zich na een driedaagse cursus ineens foodvlogger noemen. Dan kijken ze vanuit hun zolderkamer naar buiten en roepen ze ineens de gekste dingen. Neem Rens Kroes, het zusje van Doutzen. Die roept ineens dat we allemaal aan een kleidieet moeten. Wat een onzin!”
Toch zijn haar boeken over powerfood niet aan te slepen.
“Ach, voor wc-papier is het altijd goed, zeg ik altijd maar… Ik zeg ook niet dat ik de waarheid spreek, maar als je ziet wat ik in het verleden allemaal heb gedaan, dan heb ik meestal wel gelijk kregen. Echt, er wordt enorm veel onzin over eten geschreven. Neem De Voedselzandloper van Kris Verburgh, over afvallen en langer jonger blijven. Hij stelt de zandloper voor als alternatief voor de Schijf van Vijf. Nou, ook daar geloof ik he-le-maal niets van. Fantastisch, hoor, dat zijn boek een besteller is. Ik bak graag een taart met poedersuiker voor hem, om dat succes te vieren, maar hij moet wel beseffen dat hij een fictieboek heeft geschreven. Daarom is het zo belangrijk om te blijven filteren, zodat de consument weet waar hij aan toe is.”
Pleit je daarom ook voor voedseleducatie?
“Ja, natuurlijk. Juist omdat het zo hard nodig is. Anders gaat het mis en worden we met z’n allen zo dik als wat. Daarom zijn de voedingslessen op scholen ook zo belangrijk. Ik ben niet voor niets al jaren aan het lobbyen voor smaaklessen op basisscholen. Anders gaat het echt de mist in.”
Hoe erg is het momenteel?
“Ik heb geen cijfers paraat, maar volgens de rapporten van de GGD is Nederland veel te dik. Niet alleen in bepaalde provincies, maar overal. En wat helemaal schrikbarend is: niet alleen de jeugd is te zwaar, dat geldt ook voor de ouderen. Ik schrok me de pleuris toen ik dat hoorde. Ik ben geen voedseldominee en iedereen moet doen wat hij zelf wil, maar ik kan je zeggen: het is toch wel lekker, hoor, als je nog een beetje actief bent als je oud wordt. Al moet ik wel zeggen dat het ons allemaal niet makkelijk wordt gemaakt.”
Hoezo?
“Naast dat ik voedingslessen op basisscholen geef, ben ik ook practor op een MBO-school in Den Haag. Samen met studenten onderzoek ik de leukste dingen. Laatst onderzochten we bijvoorbeeld hoe we meer groenten krijgen op het horecabord. Want dat is nogal een ding, hè? Bij de meeste restaurants is dat echt ondergeschikt. Vaak hebben ze alleen maar vlees en vis. En toen kwamen we dus echt met sensationeel nieuws. Of beter gezegd: schokkend nieuws.”
Vertel!
“Ja, want de conclusie was dat meer dan zeventig procent van de restaurants aangaf dat ze er pas wat aan ging doen als daar vraag naar was. Met andere woorden: uit zichzelf gaan de restaurants geen groente op het bord leggen. Dat is toch heftig, man?!”
Waarom?
“Als je een beetje voelsprieten hebt, zie je dat groente echt wel een ding is. En dat niet alleen. Wat het ook heftig maakt: de meeste trends beginnen in de horeca. Dat mis je dus. Natuurlijk, sommige restaurants besteden echt wel aandacht aan groente, maar het gros duidelijk niet. En dat is een slechte zaak.”
Dus op de groentebarricaden, zou ik zeggen!
“Dat doe ik al jaren, man. Zo ben ik niet alleen tomaatverslaafd, maar ook helemaal gek van broccoli. Heb je die weleens goed bekeken? Dat is net kunst! En zo gezond. Op het broccoli-congres in Madrid, jaren geleden, vroegen ze me wat ze daar het beste mee konden doen. Toen heb ik broccoli-sap bedacht. Heel makkelijk te maken: je gooit het gewoon in de blender. Misschien niet heel lekker – of je moet er wat mangosap bij doen – maar een glaasje van dat sap is zo gezond. Je kikkert er echt helemaal van op. Alsof je drie blikjes Red Bull naar binnen werkt. En weet je wat ook kicken is?”
Nou?
“McBroc-nuggets!”
McBroc-nuggets…
“Ja, heel makkelijk te maken. Je blancheert eerst de broccoli, paneert het vervolgens als een McNugget en gooit het dan op het vuur. Zodra het klaar is, gooi je er een lekker sausje overheen. Man, dat is zo lekker! Geloof me: dan krijg je een culinair orgasme, hoor! En wil je helemaal een hard plassertje krijgen, kook dan broccoli in een vol blikje bier.”
Eh…
“Ja, ideaal als je gaat barbecueën. Knip de bovenste rand van het blikje eraf, dompel de broccoli in het bier en zet het even op het vuur. Echt, je krijgt een hard plassertje, hoor. Honderd procent zeker. Man, daar word je zo blij van.”
Wat is er mis met een homp vlees?
“Niks. Van mij mag alles. Wie ben ik om dat te verbieden? Nogmaals, ik ben niet van de eetpolitie! Als jij er als een skippybal bij wilt lopen, prima! Dan zwaai ik wel als je langs komt stuiteren. Dat maakt mij echt geen ene reet uit. Maar voor jezelf is het wel handiger dat je wat langer en gezonder door kan.”
Maar ja, dan moet je wel kunnen koken…
“Ja, ook dat is een probleem: de kookvaardigheden van de mens. We kunnen niet meer koken met z’n allen. We kunnen wel heel goed de schaar vinden, of de blikopener, maar verder… Als ik zie wat mensen in de keuken aan het uitspoken zijn. Daar kan ik echt om huilen, weet je dat? Hoe vaak laten ze niet een stuk vlees aan fikken? Waar heeft zo’n beest dan voor geleefd, denk ik dan?”
Dus we moeten allemaal op kookles?
“Zonder gekheid: genderneutrale kooklessen, het zou zeker een gat in de markt zijn. Dat zou de maatschappij zoveel helpen. Niet alleen omdat we dan beter gaan koken, ook omdat we op die manier een betere band met eten krijgen. Ik vergelijk het weleens met seks. Prima, hoor, als je alleen maar voor de seks gaat. Maar als je echt een relatie wil, moet je zo’n iemand wel eerst beter leren kennen. Met eten is dat precies zo. Die band krijg je niet alleen als je weet waar het vandaan komt, maar ook als je weet hoe het voelt en hoe is het om van niets iets te maken.”
Maar is dat niet de schuld van de supermarkten? Daar ligt immers alles al geschild en al in de schappen.
“Nee, dat is wel heel makkelijk gezegd. De consument bepaalt nog altijd zelf wat hij in zijn mandje legt. Daarom draai ik het liever om. Waarom gaat de consument überhaupt nog naar de supermarkt? Voor het vlees zou ik er in ieder geval niet naar toe gaan. Of vlees… ik noem het eerder condoom-eten. Toch niet normaal hoe ze daar het vlees bereiden en inpakken?”
Maakt jou dat ook boos?
“Natuurlijk! Net zoals ik me er mateloos aan stoor dat supermarkten niet aangeven uit hoeveel procent water een kipfilet bestaat. Het is nogal een verschil als je ziet dat het veertig of tachtig is. Reken maar dat mensen dan voor de beste kip kiezen. Daarom ben ik ook zo’n voorstander van een voedselpaspoort, waarin product- en procesinformatie wordt opgeslagen. Maar zo maak ik me wel boos om meerdere dingen. Vooropgesteld, ik vind de overheid een mooi orgaan, maar waarom verhogen ze in vredesnaam de btw op groente en fruit? Dan denk ik: ben je stoned of zo? Daar begrijp ik dus echt helemaal niks van. Sterker nog, ze moeten juist de btw op al het verse eten afschaffen!”
Wat zal er dan gebeuren, denk je?
“Dat kan iedereen toch wel bedenken? Dan gaan we met z’n allen natuurlijk veel gezonder eten en leven. Helemaal als ook nog eens overal het voedingsonderwijs wordt ingevoerd en meer aandacht komt voor het voedselpaspoort. Ik weet zeker: dan gaan de cijfers van overgewicht drastisch naar beneden. Niet meteen morgen, maar wel in 2023.”
En wat gebeurt er als we niks doen?
“Kijk, we gaan sowieso naar de kloten. Iedereen. Alleen: wil je eerder of later?”
Zelf ben je dus al gezonder gaan eten. Heeft jou dat ook gelukkiger gemaakt?
“Natuurlijk, maar dat was niet de voornaamste reden waarom ik ’t heb gedaan. De belangrijkste reden dat ik mijn levensstijl heb aangepast is omdat ik wilde voorkomen dat ik zou aftakelen. Dat ik niet meer kan beuken en innoveren, zoals ik nu doe. Of sterker nog, dat ik mijn voorgangers, Joop Braakhekke en Cas Spijkers, zou moeten volgen naar de eeuwige jachtvelden. Al ben ik nog niet waar ik wil zijn, hoor. Zo sport ik nog veel te weinig.”
Is dat wel nodig dan? Volgens de Amerikaanse diëtist Andy Bellatti is het een hardnekkig mythe dat je je calorieën weg kunt sporten…
“Ja, dat hoor ik wel vaker. Maar geloof me, al die mensen die dat roepen snappen er geen ene klote van. Het is als Bassie en Adriaan, als Van Kooten en De Bie. Als yin en yang. Het is een combinatie. Bassie en Adriaan waren in hun uppie niet om aan te gluren, maar waren samen de koning. Van Kooten en De Bie hetzelfde verhaal. En zonder yang is yin ook niks. Met bewegen en goed eten geldt diezelfde combinatie. Apart lukt het niet, maar samen is ‘t het beste duo dat er is. Daarom ben ik ook zo blij dat de deur voor de broccoli op een kier staat. En ja, die deur moet wijd open, dat weet ik ook wel. Maar we moeten ook niet alles in één keer willen. Goed eten is als liefde. Je moet eerst verliefd worden. Dan komt de rest vanzelf wel.”
Over Pierre Wind
Pierre Wind (24 maart 1965, Den Haag) werkte in verschillende restaurants voordat hij in 1997 werd ontdekt als tv-kok. Zijn eerste programma – De Eetfabriek bij de NPS – werd meteen een groot succes. Vooral de manier hoe hij over voedsel en de voedselindustrie praatte – druk en gepassioneerd – sloeg aan. In 2005 kwam Wind met het vervolg: Grazend Nederland. Daarnaast zet de kok, tevens practor op het Mondriaan College voor Horeca en Toerisme in Den Haag, zich in voor smaaklessen op basisscholen. Volgens Wind, auteur van meerdere kookboeken, moet dat een vast onderdeel worden in het onderwijspakket. Ook pleit hij voor het voedselpaspoort zodat duidelijker wordt waar het eten vandaan komt en hoe het wordt bereid.