Bij de politierechter: snoepjes, nootjes en SOS

Om de plaatselijke dorpskermis nog wat verder op te vrolijken had Bart* (22) een flinke hoeveelheid cocaïne, amfetamine en MDMA op zak. Voor eigen gebruik, houdt hij tot op de dag van vandaag vol, maar een beveiliger van de kermis spreekt dat tegen. Volgens hem had Bart hem eerder die dag nog aangesproken met het verzoek om even een andere kant op te kijken terwijl hij zaken deed met wat jeugdige kermisklanten.

“Dat is onzin,” zegt Bart.

“Waarom zou zo’n beveiliger dat dan zeggen?” vraagt de rechter.

“Ik heb geen idee, maar ik ben geen dealer. Nooit geweest ook,” zegt Bart.

“U gebruikte dat allemaal zelf?” vraagt de rechter. “Cocaïne, amfetamine, MDMA...”

“Toen wel,” zegt Bart. “Nu niet meer.”

“Was dat niet wat veel?” informeert de rechter.

“Je wist nooit hoe gezellig het werd,” zegt Bart. “Het kwam altijd wel op.”

Hij zit er opvallend zelfverzekerd bij, terwijl zijn dossier daar toch allerminst aanleiding toe geeft. Ver voor die bewuste kermisdag dook zijn naam al op in een grootschalig politieonderzoek naar het drugsgebruik van jongeren in de Zuid-Hollandse plattelandsgemeente Kaag en Braassem. Bij dat onderzoek werden telefoons afgetapt, talloze sms’jes en WhatsApp-gesprekken onderschept, woningen doorzocht en meer dan zeventig jongeren verhoord. Vrijwel zonder uitzondering vertelden zij dat je als minderjarige in hun dorp gemakkelijker aan xtc kwam dan aan een fles sterke drank.

@backlink(188479)

Abattoir

Eerder al werden vijf jeugdige dealers naar aanleiding van het onderzoek veroordeeld tot negen maanden celstraf door een meervoudige kamer. De reden dat Bart die dans ontsprong en vandaag ‘slechts’ tegenover een politierechter zit, is dat de huiszoeking op zijn adres destijds niets opleverde. Maar dat betekent niet dat er geen bewijs is tegen hem.

“Meerdere jongeren verklaarden bij de politie dat u op bestelling drugs leverde. Eén berichtje of telefoontje en u kwam met de auto voorrijden, beweren zij,” zegt de rechter.

“Dat is niet waar,” zegt Bart. “Ik werkte toen fulltime in een abattoir. Daar had ik helemaal geen tijd voor.”

“U heeft nooit drugs aan anderen verkocht?” vraagt de rechter.

“Soms, als ik een keer een pilletje over had of zo, maar dat vind ik geen dealen,” zegt Bart.

“En u weet dat uw telefoon ook is afgetapt?” vraagt de rechter.

Bart knikt.

“Maar u vindt het geen dealen?” herhaalt de rechter.

Bart haalt zijn schouders op. Via WhatsApp informeerden mensen regelmatig bij hem naar de prijs van ‘snoepjes’ of ‘nootjes’, naar het al dan niet kunnen leveren van ‘SOS’, en naar mogelijke afnemers van een partij ‘groen’. Volgens politie en justitie overduidelijk codetaal voor respectievelijk xtc, cocaïne en wiet.

De rechter gelooft weinig van het grootverbruikersverhaal van Bart. Dat hij stelselmatig en op grote schaal drugs dealde, acht ze niet bewezen, maar af en toe een beetje dealen is ook dealen. Bovendien was een aanzienlijk deel van zijn klantenkring minderjarig, wat de rechter hem zwaar aanrekent. Uitspraak: 180 uur werkstraf en een voorwaardelijke celstraf van vier maanden.

@backlink(188471)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd