/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fpanorama%2Fpanorama%2Fkevin%2Fsite%2F2019%2Fgettyimages-955735400_1.jpg "snooker")
Beste Jacobs,
Bijna een jaar geleden zag ik een van de vreemdste persconferenties ooit. Nog geen uur eerder had Mark Williams strak in pak de wereldtitel snooker veroverd. Nu zat hij poedelnaakt tegenover de internationale pers. Hoewel het zijn derde wereldtitel was, had niemand rekening met hem gehouden. Hijzelf al helemaal niet. Zijn laatste wereldtitel dateerde van vijftien jaar daarvoor (2003). Hij was door alles en iedereen afgeschreven. Over de top. Al meerdere keren had hij serieus overwogen om zijn keu aan de wilgen te hangen. Om de onwaarschijnlijkheid van een derde wereldtitel te onderstrepen, grapte hij aan het begin van het WK nog tegen de BBC: “Als ik win, kom ik naakt naar de persconferentie.” En dat deed hij. Het was een bizar zicht. Een spiernaakte kerel, niet bepaald een atleet, achter een batterij microfoons, vechtend tegen de tranen.
Dit weekend begint in The Crucible in het Engelse Sheffield het volgende WK snooker. Als iedereen gewoon zijn kleren aanhoudt, zullen ze er bij Studio Sport zoals gebruikelijk weer geen woord aan vuil maken, maar bij mij staat het al maanden in de agenda. Snooker is een van mijn sportieve guilty pleasures (de ander is biatlon). Eigenlijk is alles aan snooker suf, saai en totaal niet van deze tijd – mannen in avondkledij die eindeloos rond een biljarttafel schuifelen, het gefluister van de hoogbejaarde commentatoren, de knikkebollende Britten in het publiek – maar toch kan ik er eindeloos naar kijken.
En luisteren.
Can he get back to baulk? Can he see enough of it? Is it cuttable? He fluked it! Nice little stun shot. He’s one of the best break builders out there. Is he on the black? I don’t think he is! He’s missed it! Can you believe it! Has he left anything? What a frame!
Zit je bij een voetbalwedstrijd soms schreeuwend op het puntje van je stoel, met een krat bier en een zak chips binnen handbereik; bij snooker lig je languit op de bank, met je pantoffels aan en een kop thee en een pak bastognekoeken binnen handbereik. Bij voorkeur met je ogen dicht. Snooker is de meest rustgevende sport die er bestaat. Een soort yoga voor mannen. Of vind jij het zoals veel anderen vooral slaapverwekkend?
Ha die Davidse!
Nee hoor. Probleem is alleen: bij mij thuis staat de doodstraf op snooker kijken. Ik hoop altijd dat mijn vriendin een blaasontsteking of acute diarree krijgt tijdens het WK snooker zodat ze elk kwartier naar het toilet rent en ik dus even twee minuten kan kijken hoe de ballen erbij liggen. Ik doe ook altijd nieuwe batterijen in de afstandsbediening zodat ik zeker weet dat ie niet hapert wanneer ze de woonkamer weer binnenloopt. Van driehoog naar beneden springen overleef ik nog eerder dan dat ze een groene tafel en twee pinguïns met een keu ziet. Ik weet niet hoe het komt. Ik durf het ook niet te vragen. Het kan bijna niet anders dan dat ze ooit die witte bal tegen haar hoofd heeft gehad, anders weet ik niet hoe die groene tafel als een rode lap op een stier werkt.
Toen ik nog studeerde en niet samenwoonde, was snooker kijken geen enkel probleem, behalve voor mijn studieresultaten. Ik nam alle tijd om elke middagsessie te zien – tijdens de avondsessie viel ik uiteraard in slaap – al veerde ik eigenlijk alleen maar op als Ronnie O’Sullivan aan de tafel stond, de Michael van Gerwen… nee, de Phil Taylor van het snooker. Snooker is ook eigenlijk gewoon darts, maar dan in een crematorium. Beide ontstonden in de kroeg, maar waar dartarena’s tegenwoordig voetbalstadions proberen na te bootsen, heb je bij een snookerwedstrijd eerder de neiging om iedereen te condoleren als je plaatsneemt op de tribune.
Toevallig is de voorzitter van dartsbond PDC, Barry Hearn, ook de voorzitter van de wereldsnookerbond, ofwel de organisator van het WK. Ook toevallig: in een niet zo ver verleden was hij de manager van Ronnie O’Sullivan die, nog veel toevalliger, ooit zijn voorkeur uitsprak voor opkomstmuziek van de spelers, rondborstige dames die met de spelers de zaal betreden en wat meer rumoer op de tribune. Net zoals in het darts dus toen walk-on girls nog werden toegestaan. Maar tot nu toe stierf dat idee een snelle dood. Zelfs het bovenste knoopje los is al een doodzonde.
Voor mij hoeft snooker niet per se het nieuwe darts te worden, maar het zou er in ieder geval minder slaapverwekkend op worden. Misschien dat mijn vriendin het dan wel tolereert.